Chrupiące zawadiacko churros  rozgrzewały mnie w jesienne poranki w hiszpańskiej Granadzie. Świętowałam tam w burzliwym rytmie flamenco urodziny i wypowiadałam życzenie nad tortem z szynki  oraz jajek. Regularnie składane zamówienia podlewane gorącą czekoladą jakoś nie budziły wyrzutów sumienia. Wtopiłam się w ten grzeszny narodowy tłum, który o churros tradycyjnie prosił na śniadanie w ulubionych kawiarniach. Pachniały cynamonem i słodyczą drobno zmielonego cukru. Moje czekoladę mają białą i dużo rozgrzewającego cynamonu. Kalorii pewnie miliony, ale nie zamierzam ich liczyć.