Rubinowy odcień jesieni ma ten krem. Soczysty i intensywny. Smak też pasujący do kalendarza. Ujmujący słodyczą gruszki i śliwki, rozgrzewający z solidnym wsparciem tymianku. Gęsty i sycący porządnie na długie godziny. Można zabrać do pracy albo zjeść na kolację.
Buraki w pieczonej wersji są dla mnie naj...Najlepsze, najsłodsze, kremowe najbardziej i ulubione najmocniej. Latem robiłam z nich chłodnik, teraz stawiam na cieplejszą wersję.
To już kolejny wegański przepis. Tym razem pochodzi z blogu Jadłonomia (zmniejszyłam ilość cukru), skąd czerpię inspirację, gdy przygotowuję posiłek dla chrześnicy - kilkunastoletniej weganki :) Ciasto z burakami chodziło już za mną od jakiegoś czasu i pomimo, że nie mogę go jeść (buraki mają wysoki indeks glikemiczny) to w żaden sposób nie hamuje mnie to przed zrobieniem dla innych :) Wystarczy radość z tego, że innym naprawdę to smakuje.
Ciasto pięknie wyrosło, było wilgotne i mocno czekoladowe. Buraka nie czuć - dodaje on głębię i słodycz.
Ciasto bardzo smakowało, oczywiście nie tylko weganom. Z trudem udało mi się zostawić kilka kawałków do zdjęcia. Jeszcze chwila i nie byłoby co fotografować ;)
Gdybym jadła zupę krem z pieczonych buraków z zamkniętymi oczyma, nie wiem czy potrafiłabym odgadnąć, co to za smak. Pomimo, że to zupa z buraka, na pewno nie smakuje jak barszcz. Pieczone buraki mają bowiem nieco inny smak. Zupa jest bardzo gęsta o kremowej, gładkiej konsystencji. Jeśli lubicie zupy kremy, posmakuje Wam :)
Buraki zawierają dużo cukru, więc niestety jem tę zupę bardzo rzadko w niewielkich ilościach (ze względu na problemy zdrowotne), a szkoda, bo ze względu na smak, mogłabym ją jeść na okrągło :) Na szczęście mogę ją robić dla innych. Buraki są bowiem (poza wspomnianym wysokim indeksie glikemicznym :/) bardzo zdrowe i niskokaloryczne. Zawierają dużo witaminy C i B1. Buraki to także cenne źródło wapnia, magnezu, żelaza i potasu. Dzięki temu działają odkwaszająco.
