Na ten krem natknęłam się w jednej z restauracji. Autorką smaku jest pani Agata, anglistka z dyplomem, mistrzyni w kuchni. Zupa była tak intensywnie kalafiorowa, aksamitna i lekka, jak puch. Nieśmiało poprosiłam o przepis, którym jego właścicielka, ku mojemu zaskoczeniu, bez problemu się podzieliła. Potem ja dzieliłam się z innymi opowieściami o kalafiorze w tym wydaniu i samym smakiem. Jego sekretem jest mleko, które świetnie wyciąga kalafiarowy aromat.
Polecam szczególnie tym, którzy już odkryli bogactwo owoców morza i lubią ten specyficzny aromat. Mule mają tyle samo białka, co mięso, a wciąż są w naszym kraju niedoceniane i uznawane za towar luksusowy. Niesłusznie, bo po kilku wizytach w restauracjach odkryłam, że nie trzeba być mistrzem kuchni, by z tego bogactwa mięczaków i skorupiaków wyczarować coś przyjemnego. Na tę zupę natrafiłam w mojej ulubionej serii podręczników kulinarnych - Larousse.
Minestrone - lubię melodię tego słowa i świadomość, że choć to klasyczna włoska zupa, nie ma jednego idealnego przepisu. Åączy w sobie te warzywa, na które jest sezon. Ja komponuję ją z tych, których jestem spragniona. Niezmienna w minestrone jest orzeźwiająca nuta cytryny. Włoską jarzynową najbardziej doceniam latem i wtedy, gdy nie mam czasu. Robi się ją wyjątkowo szybko.
