Ta sałata to propozycja przystawki, ponieważ roszponka pobudza trawienie. Mało kto wie, ale roszponka zawiera 2 razy więcej witaminy C niż cytryna, jest cennym źródłem żelaza, a także ma właściwości uspokajające. Do tego truskawki z całym bogactwem mikroelementów, mozzarella i truflowy krem balsamiczny, wydobywający orzechowy posmak sałaty. To chyba moja ulubiona wiosenna sałata.
Szparagi chciałam podać na kolację w postaci tarty. Nie byłam w stanie jednak tyle się powstrzymać przed zjedzeniem szparagów, zatem już przed obiadem przygotowałam szybką, szparagową przystawkę. Można ją zrobić na grillu, z braku takiego, swobodnie można wykorzystać patelnię grillową (uwielbiam ten wynalazek).
Dziczyzna nie jest tym, co najchętniej dotąd wybierałam z menu. Choć ma niewiele tłuszczu, sporo białka i długą tradycję obecności na polskich stołach, ja podchodziłam do niej z rezerwą. Obawiałam się jej kaprysów, długiego macerowania i wysuszenia. Wystarczył jednak sprawdzony przepis, przez lata testowany w myśliwskiej rodzinie, by odkryć, że wszystkie wątpliwości dotyczące dziczyzny, były nieuzasadnione. Na obiad podałam delikatną, kruchą i nasiąkniętą korzennymi przyprawami szynkę.
Kolejna propozycja z rabarbarem. Bułeczki świetnie smakują z mlekiem, są rownież idealne do zabrania na piknik. Drożdżowe bułeczki z rabarbarem są nieduże, poręczne, wystarczy tylko oderwać kawałek by mieć porcję dla siebie.
To moje meksykańskie odkrycie. W każdej restauracji pojawiało się w menu. W różnej kompozycji. Dwa składniki nigdy się nie zmieniały - woda i owoce.Ja najbardziej polubiłam ten z ananasem w roli głównej. Napój jest orzeźwiający, przepełniony soczystością owoców i cierpkością limonki. W sam raz na nadchodzące lato.
Uwielbiam rabarbar. Pomimo, że jest warzywem, wykorzystuję go przede wszystkim na słodko. W kolejce czeka wiele przepisów do wypróbowania, bo możliwości jest naprawdę wiele. Tym razem tarta z rabarbarem wg przepisu francuskiego mistrza - Pierre Herme.
W dzieciństwie jedyną zupą, jaka mi smakowała, była właśnie botwinka. Mama zawsze podawała mi ją z młodymi ziemniakami posypanymi koperkiem. Do tej pory co roku czekam, aż pojawi się na targu dorodna botwinka, aby ją przygotować.
Ta długo wyczekiwana zupa doczekała się spróbowania również w tym roku, jest zrobiona w tradycyjny sposób mojej mamy.
Makrela kojarzy mi się z wędzoną rybą, bowiem z dzieciństwa pamiętam ją w takiej właśnie postaci (podobnie jak szprotki). Ubolewam, że mając stały dostęp do morza nadal jest niewiele gatunków ryb w naszych sklepach, a jeszcze mniej naszych rodzimych. Od jakiegoś czasu można jednak już trafić na świeżą makrelę (która prawdopodobnie przypływa do nas z Norwegii), bogatą w wartości odżywcze. Makrelę bardzo łatwo wyfiletować samodzielnie i przygotować w dowolny sposób.
Tym razem w wersji smażonej, podanej na duszonym groszku z krewetkami, polanej masłem krewetkowym z dodatkiem purée z marchewki i pomarańczy oraz z selera i jabłka. To kolejny przepis z warsztatów kulinarnych z Piotrem Kucharskim.
Jak okiełznać kapryśną dziczyznę, co pewna mama robiła, żeby przygotowywane przez nią potrawy były dłużej ciepłe, jakim obrusem udekorować stół, co teściowa wie o brudnych garnkach - między innymi te tajemnice zdradzili nam uczestnicy konkursu, których zachęcałyśmy do ujawnienia sekretów swojej kuchni. Do wybranych 10 szczęśliwców już niebawem dotrą nagrody - silikonowa rękawica i zestaw pięciu produktów Vegeta Natur, które nie mają glutaminianu sodu ani dodatkowych aromatów i barwników. Wszystkim serdecznie dziękujemy za chęć dzielenia się dobrymi radami i mamy nadzieję, że będą świetną podpowiedzią dla naszych czytelników.
