Już jutro ten najwspanialszy dzień roku.  Dzień  smakowej rozpusty. Dozwolonego obżarstwa, braku kontroli i nieliczenia zjadanych  pączków.  Jeśli ktoś obawia się wyrzutów sumienia, niech sięgnie do historii, wedle której, kto nie zje w Tłusty Czwartek pączka, może pożegnać się ze szczęściem i powodzeniem w trwającym roku. Pączki natomiast najlepiej zagryźć...faworkami. Faworki, chrust, a podobno nawet kreple - wszystkie łączy to samo. Kruchość i delikatność. My przywiązani do nich jesteśmy w czasie karnawału, pieczemy je na Ostatki albo Tłusty Czwartek, a Niemcy faworki  lubią chrupać przy popołudniowej kawie, bez względu na okazje. Może trzeba brać z nich przykład? Faworki w dzieciństwie jadałam często, w ostatnich latach nawet w Tłusty Czwartek o ich istnieniu zapomninałam. A przecież robi je się zdecydowanie szybciej  niż pączki. I potrzeba tak niewielu składników, które zazwyczaj mam w lodówce. W tym roku faworki powstały na specjalne zamówienie, wykorzystałam wspomnienia i domowy przepis. Przepisów na faworki jest wiele i różne są dodatki. Ja proponuję nie pomijać spirytusu - ogranicza wchłanianie tłuszczu. Tłuszcz użyty do smażenia też  bywa tematem kulinarnych dyskusji. Wybieram dobry olej. Smalec zostawiam do kąpieli pączków:) Zalecam też umiar w dodawaniu cukru do ciasta. Faworki i tak będą słodkie, gdy po upieczeniu oprószone zostaną cukrem pudrem.