Gdzieś przeczytałam, że Polacy wyrzucają aż 9 milionów ton żywności. To daje nam 5 miejsce wśród krajów, które marnują najwięcej jedzenia. Z dumą więc przyznaję, że ten pasztet powstał z resztek. Bazą była ciecierzyca, której za dużo ugotowałam do innego dania. Z nią połączyłam to, co było w lodówce. Pomidora, świeże zioła, kilka ząbków czosnku. Wyszły dwie całkiem spore foremki. Ich zawartość zniknęła błyskawicznie.
To kolejne danie przywiezione z podróży. Tym razem na nasz stół trafiło z londyńskiej dzielnicy Barking zamieszkanej głównie przez Hindusów. Kluczowe są przyprawy, najłatwiej kupić je na targu, których w stolicy Wielkiej Brytanii nie brakuje. Masala dostępna jest też w naszych sklepach, wystarczy tylko dobrze poszukać. Ta mieszanka ma charakterystyczny aromat, a mięso dobrze nią nasiąka.
Ten schab robiłam kiedyś namiętnie, ostatnio zupełnie zniknął z mojego menu, czego żałuję, bo pamiętam, że potrafił zachwycić. Jest wyjątkowo kruchy i po kilkugodzinnej kąpieli w cytrynowej marynacie niezwykle esencjonalny. Obficie przełożony cieńkimi plastrami czosnku,wyśmienice kontrastuje z kwaśnym sosem. Choć w przepisie, który dostałam od cioci nie było ziół, zaryzykowałam i obsypałam go świeżą kolendrą. To danie ma jeszcze jedną zaletę - przygotowuje je się wcześniej, przed zaserowowaniem trzeba tylko przełożyć naczynie z lodówki do piekarnika.
Jestem absolutną fanką kremów, najchętniej miskowałabym wszystkie zupy. Brokułowa należy do tych, które dają możliwość rozmaitych kompozycji. Samo warzywo jest dla mnie nieco mdłe, ale wzbogacone o ostry smak gorgonzoli, tworzy sycącą przystawkę. Krem doprawiony posiekaną zieloną pietruszką i kolendrą powstaje błyskawicznie.
Najpyszniejsze naleśniki są w Paryżu. W każdej uliczce można natknąć się na niewielkie stoiska z ogromnym wyborem crepsów. Mają konsytencję przezroczystego arkusza papieru. Są delikatne i uzupełnione rozmaitymi dodatkami. Najbardziej widowiskowo wyglądają te płonące, polane wcześniej odrobiną pomarańczowego likieru. Moja śniadaniowa wersja jest zdecydowanie spokojniejsza. Dzięki granatom i cytrynie bardzo orzeźwiająca i energicznie nastawiająca do czekającego nas dnia.
W oryginalnej wersji sos był otoczką dla polędwiczek wieprzowych, smakował mi tak bardzo, że szybko miałam ochotę na powtórkę. Gdy okazało się, że w moim sklepie został już tylko schab, wzięłam, co dawali, bo mięso przecież i tak miało być dodatkiem do tej aromatycznej marynaty. Sos jest gęstny, w kolorze karmelu przygaszonej brązem grzybów. Słodki i ostry zarazem zamienia mięso w kruche i soczyste jesienne danie.
