Te tartaletki powstały dlatego, że miałam w lodówce otwartą puszkę brzoskwiń i żółtka, które zostały po pieczeniu bezy. Sama się nimi nieskromnie zachwyciłam, bo po wyjęciu foremek z piekarnika zapachniałało latem w mojej kuchni. Esencjonalny krem delikatnie nasącza kruche ciasto, a brzoskwinie wyrównują poziom słodyczy. Najlepsze są jeszcze ciepłe, popijane gorącą zieloną herbatą.
Jeśli brakuje mi pomysłu na szybki obiad, wykorzystuję inspirację z kursu gotowania w Toskanii. Tam szef kuchni pokazał, jak za pomocą kilku dodatków można nijaki kawałek drobiu zamienić w sycący i aromatycznie soczysty posiłek. Filet przesiąknięty pomidorową salsą i ziołami można przygotować wcześniej, schować w lodówce i upiec tuż przed podaniem.
Za mną podróż do Andaluzji. Wcześniej prosto z hiszpańskiej biblioteki trafiły więc do mnie programy kulinarne o daniach jednego z najsmaczniejszych europejskich regionów. Najbardziej urzekła mnie kremowa konsytencja zupy opartej na czosnku i migdałach. Dotychczas takie połączenie stosowałam w dipach. Choć chłodnik najlepiej smakuje latem, w tej wersji jesienią ma swoje walory. Czosnek jest przecież doskonałym lekarstwem, jego bulwy działają silniej niż tetracyklina czy penicylina. Zamiast jeść tabletki, może wystraczy miseczka andaluzyjskiego kremu:)
Pana cotta, jak prawie wszystko we włoskiej kuchni, może mieć wiele odmian. Nie zmieniają się tylko dwa składniki - śmietana, od której deser zaczerpnął nazwę i żelatyna, która ją scala. Resztę można dobrać wśród tych dodatków, na które ma się ochotę najbardziej. Ja cenię klasykę - mocno waniliową nutę i gorzką czekoladę. W tej wersji polecam.
Lubię takie dania, które można wcześniej przygotować, a po powrocie do domu tylko wstawić do piekarnika i bez niepotrzebnego zniecierpliwienia szykować talerze. Ten soczysty kurczak spełnia te oczekiwania. Skąpany w miodowej marynacie po upieczeniu ma delikatnie karmelizowaną warstwę. Rozmaryn i czosnek dodają mu pożądanej ostrości. Zaskakująco dobrze smakuje także, gdy już całkowicie wystygnie.
O tym, że jestem fanką absolutną rukoli już wspominałam. Ponieważ znudziły mi się dodatki w postaci sera czy łososia do niej, szukałam nowych inspiracji. Kompozycja powstała w kuchni, jak to często bywa - przypadkowo. W lodówce czekała otwarta puszka z brzoskwiniami, które trzeba było zużyć. Przejrzałam przepisy i trafiłam na bardzo przyjemne połączenie ziołowo-owocowe, w którym jednak nie zabrakło sera.
Ostatnio mimowolnie uczestniczę w odkrywaniu hiszpańskich walorów. Ten przepis trafił do naszego domu od Carmen, która pochodzi z Madrytu i jest oburzona, gdy słyszy, że do tortillii gotuje się ziemniaki. Nie rozumie też jak można jeść tak sycącą mieszankę na śniadanie. Zgodnie z tradycją w Hiszpanii tortillę podaje się wyłącznie na obiad albo kolację. Pierwotny, podarowany przepis zawierał tylko ziemniaki i jajko. Carmen dopuszcza ewentualnie dodanie cebuli. Pozostałe składniki znalazły się w tej tortilli na naszą polską odpowiedzialność po to, by ją urozmaicić i wzbogacić wizualne wrażenia. Można je oczywiście pominąć i kurczowo trzymać się oryginału. Tradycyjna tortilla była daniem najuboższych - tanim i na długo zaspokajającym głód. Dziś jest jedną z atrakcji turystycznego menu.
To już ostatnie chwile, gdy w kuchni można wykorzystać świeże maliny. Potem nastąpi wymuszona cyklem natury długa przerwa. W mojej lodówce jest wprawdzie kilkanaście zamrożonych woreczków z tymi owocami, ale niestety do takich deserów się nie nadają. Dlatego jeszcze przed tym niepożądanym pożegnaniem, proponuję świeże słodkie maliny na kruchym maślanym cieście.
W tym sezonie kurki w mojej kuchni pojawiały się rzadko. Choć pałam do nich miłością ogromną, nie mogłam dopasować chęci smakowania z dostępnością na targu. Najczęściej szukałam ich, gdy akurat były towarem deficytowym. Podobno w tym roku pogoda nie sprzyjała grzybiarzom. W efekcie przyrządziłam kurki tylko dwa razy, zatopione we franuskie ciasto i z makaronem. Były tak pyszne, że ciągle nie tracę nadziei, iż niebawem jeszcze wrócą do mojego menu.
Ravioli zachwyciły mnie we Włoszech. Tylko tam jadłam je z cieńkiego niczym kartka papieru ciasta. Aksamitna otoczka świenie współgrała z nadzieniem. I w zasadzie w tym połączeniu tkwi cała tajemnica włoskich pierożków. Od kulinarnego gustu zależy z czym zostaną podane. Najpopularniejsze mają szpinak, ricottę albo mielone mięso. W moich dominuje świeża szałwia wymieszana z kremowym masłem.